Een keer geen blog, maar een kort verhaal van mij. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en laat gerust een commentaar achter op de site.
“Dan slaan we nu het boek open op bladzijde negentig en dan gaan we op het boek zitten en laten de stof tot ons komen” zei de docente die zelf ondersteboven op haar stoel hing. Ze bekeek de wereld eens van de andere kant, was de uitleg.
De studenten die zich voor deze opleiding opgaven hadden geen benul wat hen te wachten stond tot het eerste college. Hoe moeilijk is het ook om als jong volwassene een richting te kiezen, waar je nog jaren in zult rondwandelen omdat het ‘jouw beroep’ is. Van de meer dan honderd opleidingen in de catalogus sprong de term “Pipilogie’ er wel ver bovenuit.
De omschrijving was wat vaag. ‘Een opleiding van een jaar en één dag, die het leven zoals je dat tot dusver kende, zal veranderen. Wie durft? ‘
Cathelijne moest er heel hard om lachen. ‘Mam, kijk nou toch eens’, dat ga ik doen! Pipilogie studeren!” riep ze opgewonden. Haar moeder keek met een opgetrokken wenkbrauw haar dochter aan. “Pi-pi-lo-gie, wat is dat in vredesnaam? “ vroeg de moeder. “Nou.. geen idee, maar het klinkt reuze interessant!”, zei Cathelijne met een enorme grijns op haar gezicht.
Ondanks alle protesten van haar moeder, oma, de mentor op haar oude school, ging Cathelijne Pipilogie studeren. Elke keer als ze het woord zag, kwam er een kriebel in haar lichaam opzetten. Een onverklaarbaar gevoel. Een drang om vrij te zijn, te doen wat ze zelf wilde. Al die elementen had ze altijd al in zich gehad, maar door de strenge opvoeding had ze die moeten onderdrukken. Maar nu.. nu was ze achttien en jammer voor de wereld, maar Cathelijne volgde haar kriebel.
Eenmaal ingeschreven op de opleiding, ontving Cathelijne op een dag een grote doos uit Zweden. Als een klein kind met een verjaarsdagpakje rende Cathelijne naar de tafel, pakte een willekeurig mes uit de keukenlade en wilde het plakband net gaan insnijden, toen haar moeder binnenkwam. “Cathelijne Van der Wielen! Ben je nu helemaal! Je gaat toch niet met DAT mes die doos openmaken???” riep moeder luid. “Hoezo eigenlijk niet” vroeg Cathelijne met een verbaasde blik. “Zo’n doos maak je met beleid open! Je peutert aan de onderkant het tape los en dan trek je het rustig van de doos af” was het advies van moeder. Cathelijne kon zich niet beheersen en zette het mes snel in de doos. Met een paar snelle bewegingen had ze de doos, zij het enorm gehavend, open!
Ze slaakte een kreet van verrukking. De meest bijzondere voorwerpen waren in de doos gestopt. De kaart boven op de spullen had de tekst:
Welkom Pipiloog in opleiding,
Als je deze doos net open hebt gemaakt en dat deed zonder netjes de randjes van het plakband te pulken en in een vloeiende lijn het tape van de doos te verwijderen… dan ben je al een heel eind op weg naar de status van Pipiloog.
Het eerste college is op dinsdag vier augustus a.s. om 13 uur, zodat je eerst nog even lekker je bed van alle kanten hebt kunnen bekijken en met een nieuw gewekte nieuwsgierigheid de wereld van Pipi gaat betreden. Als schoolkleding raden wij aan, een outfit waarvan je zeker weet dat jouw moeder jou terug zal sturen naar jouw kamer om iets anders aan te trekken. Pennen en papier laat je lekker slingeren in jouw kamer.
Hoogachtend en met de meest bijzondere groeten
Pipilotta Victualia Rolgordijna Kruizemuntina Tafelkledia Efraïmsdochter Langkous
Proestend van de lach legde Cathelijne de kaart op tafel en keek wat er verder nog in de doos zat. Een grote veer, een doosje zwarte schoensmeer, een grote lege glazen pot, twee schrobborstels en twee riempjes en een boek. Cathelijne pakte het boek op en las de titel. “Pipilogie, leven met zonder regels’. “Met zonder regels” herhaalde Cathelijne. “Ja, dat is het leven!” zei ze tegen haar moeder. Haar moeder was inmiddels sprakeloos in een stoel gezonken en zat verdwaasd voor zich uit te staren. Cathelijne liet haar moeder in die staat achter en rende naar boven met het boek.
Het kon Cathelijne niet snel genoeg vier augustus worden. Ze had er zin in. Ze was zo benieuwd wie de docente zou zijn en wat ze gingen leren. Ze had dagen lopen denken over haar outfit. Wat zou haar moeder doen griezelen? Ze wist het al. De broek met de knielappen van rood met witte blokjes stof en daarop een slobberige blouse met bloemetjesmotief. Haar moeder was van de kleurencombinaties die ‘klopten’. Al vaak had ze haar dochter de les gelezen over hoe een jonge dame zich had te kleden voor verschillende gelegenheden. Morrend had Cathelijne gevolg gegeven aan de voorgeschreven kledingcode van haar moeder. Hoe cool was het om nu naar college te gaan in een niet correcte outfit. Hilarisch!
Cathelijne liep de lange gang door van het opleidingscentrum. Haar hart bonsde in haar lijf. Ze deed de deur van het collegelokaal open en haar mond viel open. Ze was de eerste student en in het klaslokaal waren geen tafels en stoelen te bekennen. Er lagen balen stro door de ruimte heen verspreid. Een oudere dame met twee rode staarten hing onderste boven op een stoel en riep met een verrassend jonge stem “kom verder en neem je plek in”. In uiterste verbazing ging Cathelijne op een strobaal zitten en zag hoe de ruimte zich langzaam vulde met mede studenten.
De docente klom na een tijdje op een hoge stapel strobalen en riep “Welkom, welkom! Zijn jullie klaar voor deze dag? “ De studenten waren nog zo onder de indruk, dat er een halfzachte JA uit hen kwam. “Ik zeeeeeeeei, zijn jullie klaar voor deze dag??” herhaalde de docente. Er leek een soort magische wind door het lokaal te waaien. Cathelijne voelde de kriebel die ze eerder had gevoeld en zonder er bij na te denken ging ze staan. “Ja, ik ben er klaar voor”, riep ze luid. De andere studenten kregen ook de moed door het zien van de actie van Cathelijne. Een ruimte gevuld met ja roepende studenten was het gevolg.
De docente rolde van de stapel strobalen af en kwam op haar billen op de vloer terecht. Ze zei: “Dan slaan we nu het boek open op bladzijde negentig en dan gaan we op het boek zitten en laten de stof tot ons komen” terwijl ze ondersteboven op haar stoel ging hangen.
De studenten waren inmiddels zo met stomheid geslagen dat ze geen woord uit konden brengen. Behalve Cathelijne die ineens vroeg “Waarom is deze opleiding eigenlijk één jaar en één dag? “ De docente ging rechtop staan met haar benen uit elkaar en haar handen in haar zij en zei: “Omdat het kan!”.
De docente begon te vertellen. “Wie van jullie heeft de kriebel gevoeld, toen je het woord Pipilogie zag? “ Dat is wanneer je weet dat je eigenlijk het leven tot nu toe geleefd hebt volgens de regels van anderen. Het is het voelen van de drang om je eigen persoon te gaan zijn. Loswrikken uit het keurslijf. Jullie begrijpen natuurlijk wel dat deze opleiding meer inhoudt dan een beetje gek doen. In dit jaar gaan jullie op zoek naar de persoon die je zou zijn als je de kriebel toelaat. Deze opleiding is bedacht om jongeren te laten voelen wie ze zijn en wat ze willen. Als je dat weet, zal je daarna een beroep kunnen kiezen dat bij jou past. We zullen de regels die je tot nu toe hebt gekregen eens aan de filosofie van Pipi Langkous voorleggen. Een vrij kind, dat haar eigen pad volgt en doet waar ze zin in heeft. Als je iets gaat doen waar je zin in hebt, zal je merken dat je er ook goed in zult zijn. Wat als dat jouw beroep wordt, dan is succes gegarandeerd! “.
Cathelijne was een beetje teleurgesteld toen het college ten einde was, maar kon ook veel met wat de docente had verteld. Ze had goede hoop dat de colleges alles behalve saai zouden worden. Dat bleek ook het geval.
De veer en de schoensmeer werden gebruikt om een kaart te maken van het leven en de schatten daar op aan te geven. De schatten waren kwaliteiten van de studenten. De borstels met riempjes waren waar Cathelijne al van dacht dat ze dienst zouden doen… De vloer boenen na een paintball activiteit. Het gooien met verf op de muur had als doel om samen een kunstwerk te maken. Samenwerken in een bizarre oefening. De glazen pot was voor het ‘meducijn’. De te leren lessen van de studenten.
Na een jaar en een dag was Cathelijne afgestudeerd Pipiloog. De diploma-uitreiking haalde de kranten. Dertig studenten kwamen in Pipi outfit naar de school om hun diploma in ontvangst te nemen. De uitdrukking van de ouders was onbetaalbaar. De docente hing onderste boven op een stoel terwijl ze de diploma’s uitreikte. Cathelijne zou deze tijd nooit vergeten en wist nu precies wat ze wilde worden. Naast een vrije geest had ze ontdekt waar haar passie lag en wat ze ging studeren.
Na afloop van de uitreiking kwam de docente naar Cathelijne en haar moeder. “Ach, weet u aan wie u mij doet denken”, zei de docente tegen de moeder. “Nou.. nee”, zei de moeder terwijl ze wat zuur keek. De docente ging verder “U bent werkelijk het evenbeeld van tante Petunia, heeft men dat nooit tegen u gezegd? “ Cathelijne gaf de docente snel een hand en trok haar moeder mee, voordat ze zou ontploffen. Bij het weglopen voelde Cathelijne haar kriebel weer over haar hele lijf en onderdrukte een proestbui… tot aan de auto. Bulderend van het lachen stapte ze in de auto. Ze realiseerde zich dat ze zich niet langer zou inhouden omwille van de wereld. Ze was ten slotte afgestudeerd Pipiloog!
